Yıldızlar ve Çukur

Thales'in yaşadığı söylenen bir fıkra. Evreni, varoluşu anlamaya çalışan filozof, gece yıldızların muhteşem duruşun hayran hayran bakarak yürüyormuş. Bütün dikkatini göğe verdiği sırada önündeki çukuru fark edemeyip yere kapaklanmış. Yanı sıra giden kölesi filozofa şöyle demiş: "Siz filozoflar böylesiniz işte, önünüzdeki çukurdan bihaber, göklerin ihtişamına kaptırırsınız kendinizi."
Bu fıkrayı okuyunca önce şöyle düşündüm. O zamanlar bu adamlar yanı başında bir köleyle dolaştıkları için felsefe yapmış olmalılar. Çukurla ilgilenecek biri varsa yanınızda, göklerin ihtişamına kapılmak o kadar da zor olmasa gerek. Ama bütün Yunan filozoflarının öyle olmadığını hatırladım sonra. Köleler, züğürtler de vardı filozoflar arasında.
Bizim çağımızda ise bir gözün çukurda biri gökte olmalı sanırım. Hatta bazen sadece çukura yoğunlaşmak zorunda kalırken, bazen yarım gözle şöyle bir yıldızlara göz atacak fırsatı zor buluyor insan.
Yine de orada kendimizi kaptıracağımız bir ihtişamın var olduğunu tamamen unutmasak keşke. Bir gün şöyle sırt üstü yatıp yıldızları seyretmenin hayali.... Aman boş ver.